Como Russia appella un colpo nuclear limitate un “disescalation”

(Per Nikolai N. Sokov, le 13 de martio 2014)

In 1999, quando un nove guerra in Chechnya pareva imminente, Moscova observava con grande inquietude le OTAN menar un campania militar de alte precision in Yugoslavia. Iste demonstration del capacitates conventional del Statos Unite e lor alliatos pareva superar los de Russia. E pois que le problemas sub-jacente al conflicto de Kosovo pareva quasi identic a illos del conflicto chechnyan, Moscova comenciava timer que le Statos Unite se immisce intra su frontieras.

Le anno sequente, Russia publicava un nove doctrina militar cuje principal innovation esseva le concepto de “disescalation” — le idea que, si Russia esseva confrontate a un attacco conventional major excedente su capacitate de defensa, illo poterea responder per un colpo nuclear limitate. Usque ora, Russia nunquam invocava publicamente le possibilitate de un disescalation in le quadro de un conflicto specific. Ma le politica de Russia probabilemente limitava le optiones del Occidente pro responder al guerra de 2008 in Georgia. E illo es probabilemente presente in le mentes del dirigentes occidental hodie, dictante un attitude de reserva in le formulation de lor responsa al evenimentos in Ukraina.

Cambiamento de situation. Le politica de disescalation de Russia representa un reemergentia del importantia de armas nuclear in le strategia de defensa post un periodo quando iste importantia habeva diminuite. Quando le guerra frigide prendeva fin, Russia e le Statos Unite subitemente habeva minus causas pro timer que le un o le altere lancerea un attacco nuclear surprisa de grande scala. Assi, le armas nuclear comenciava jocar un rolo essentialmente politic in le relationes de securitate inter le duo paises. Illos deveniva symbolos de prestigio, o un assecurantia contra evenimentos impreviste. Illos esseva un garantia de securitate, ma restava latente — qualcosa nunquam necessari.

Pois un problema de securitate multo differente comenciava occupar un placia importante in le pensatas del dirigentes politic, officieros militar, e expertos de securitate de Russia. Iste problema esseva le poter militar conventional del Statos Unite. Iste potentia se manifestava le prime vice in su incarnation moderne durante le Prime guerra del Golfo de 1990 e 1991, ma il es le conflicto de Kosovo que cambiava le contexto. In Yugoslavia, le Statos Unite utilisava armas conventional moderne de alte precision pro producer resultatos multo concrete con damnos collateral limitate. Iste systemas de armas conventional, contrarimente a lor equivalentes nuclear, esseva multo usabile.

Le responsa russe, comenciate mesmo ante le fin del conflicto de Kosovo, consisteva in elaborar un nove doctrina militar. Iste effortio esseva supervidite per Vladimir Putin, tunc secretario del Consilio de securitate de Russia, un organo similar al Consilio national de securitate del Statos Unite. Quando le doctrina esseva adoptate in le primavera de 2000, il es Putin qui lo subscribeva qua presidente.

Le doctrina introduceva le notion de disescalation — un strategia que comporta le menacia de un colpo nuclear limitate pro fortiar un adversario a acceptar un retorno al status quo ante. Un tal menacia ha le scopo de dissuader le Statos Unite e lor alliatos de immiscer se in conflictos in le quales Russia ha un interesse importante e, in iste senso, le doctrina es essentialmente defensive. Totevia, pro esser efficace, un tal menacia debe anque esser credibile. A iste fin, tote le exercitios militar a grande scala que Russia menava a partir de 2000 comportava simulationes de colpos nuclear limitate.

Le disescalation reposa super un revision del notion del scala de utilisation nuclear. Durante le guerra frigide, le dissuasion implicava le menacia de infliger damnos inacceptabile a un inimico. Le strategia de disescalation de Russia previde, al contrario, infliger “damnos adaptate”, definite como “damnos subjectivemente inacceptabile pro le adversario e ultrapassante le avantages que le aggressor spera tirar del utilisation de fortia militar”. Le efficacitate del menacia de damnos adaptate suppone un asymmetria in le riscos del conflicto. Per adoptar iste politica, Moscova rationava de iste maniera: pro le Statos Unite, intervenir in le nomine de rebellos chechnyan (per exemplo) poterea esser un action desiderabile pro varie rationes; ma isto non vale le risco de un excambio nuclear. Russia, del altere latere, perciperea le avantages como multo plus alte e trovarea le risco de un excambio nuclear plus acceptabile. In effecto, in le principio del annos 2000, expertos militar russe scribeva que le ingerentia del Statos Unite in le guerra de Chechnya haberea potite conducer al utilisation de armas nuclear.

Le nove strategia non cadeva del celo. Su fundamentos conceptual proveni del obras fundamental de Thomas Schelling, The Strategy of Conflict e Arms and Influence. Al nivello operational, le strategia se inspira del politica statounitese del annos 1960, que considerava le utilisation limitate de armas nuclear pro opponer se al “reptante” aggression sovietic (como lo exprime, per exemplo, un documento producite per le Consilio national de securitate in 1963, The Management and Termination of War with the Soviet Union).

Como e ubi? Le senso commun poterea suggerer que tote utilisation limitate de armas nuclear a fines de disescalation implicarea armas non strategic (a plus curte distantia). Ma isto pare non esser le caso. In 2003, le ministerio del Defensa russe publicava un libro blanc que detaliava le nove doctrina. Le libro blanc sublinea, inter altere cosas, que viste que le Statos Unite pote utilisar armas conventional de precision ab longe distantias, Russia debe haber le option de dissuader le utilisation de iste armas per su proprie capacitates de longe distantia.

Per consequentia, le simulationes del utilisation limitate de armas nuclear utilisava systemas de capacitate nuclear de longe distantia (super toto missiles cruciera de longe distantia lanceate per avion, ma anque aviones de bombardamento de medie distantia). In le mesura ubi on pote determinar le scopos seligite pro iste exercitios, il pare que illos esseva situate in un grande parte del mundo — Europa, le Pacifico, Asia del sud-est, le oceano Indian, e mesmo in le territorio continental del Statos Unite. Le scopos pare comportar centros de commandamento e de controlo, como anque bases aeree e porta-aviones a partir del quales le aviones statounitese poterea effectuar missiones contra Russia. In altere terminos, como optiones a usage limitate, Russia pare seliger installationes militar plus tosto que centros de population o economic que esseva le scopos habitual del strategias durante le guerra frigide.

Il es importante de notar in tote isto que le armas nuclear de Russia es affectate non solmente al conflictos in le quales Russia es opponite a un altere stato que possede armas nuclear. Quando Russia preparava le edition 2010 de su doctrina militar, alicunes proponeva extender le possibilitate de usar armas nuclear a conflictos plus limitate, como le guerra de 2008 con Georgia, ma iste proposition esseva rejectate. Finalmente, le doctrina de 2010 restringeva le conditiones in le quales armas nuclear pote esser utilisate. Durante que le documento de 2000 autorisava lor utilisation “in situationes critic pro le securitate national” de Russia, le edition de 2010 los limita al situationes in le quales “le existentia mesme del stato es menaciate”. (Pro le resto, le aspecto nuclear del doctrina militar restava fundamentalmente incambiate comparativemente a 2000).

Que ha on apprendite? Armas nuclear attrahe le attention e genera pavor. Ma lor utilitate es limitate. Excepte in circumstantias extremissime, le damnos que illos pote infliger es simplemente troppo grave e troppo horribile a que le menacia de utilisar los sia satis credibile. In ultra, le dissuasion nuclear es fundamentalmente un strategia defensive, capace de dissuader un attacco ma incapace de sustener un politica estranie proactive. Le Statos Unite, a causa de lor potentia militar conventional, pote menar un politica estranie proactive, lo que le responsabiles politic e militar russe invidia ab longe tempore.

In le version de 2000 del doctrina militar russe, le utilisation limitate de armas nuclear esseva considerate como un mesura palliative a utilisar unicamente usque Russia disveloppa un capacitate de colpa conventional plus moderne, similar a illo del Statos Unite. Le effortios de Russia pro disveloppar un tal capacitate continua desde plus que un decennio. In le principio, le progressos esseva lente a causa de un manca de financiamento chronic e del mal stato del industria de defensa russe. Le resultatos mediocre del fortias conventional russe durante le guerra de 2008 in Georgia menava multe personas a rejectar le idea que Russia poterea un die equalar le Statos Unite in su capacitates conventional. Ma Moscova tirava lectiones de su experientia georgian e le effortios de modernisation se intensificava durante le ultime cinque annos.

Hodie, Russia pote se vantar de disponer de un nove generation de missiles cruciera de longe distantia lanceate per le aere o per le mar, como anque missiles ballistic e de cruciera moderne de curte distantia e bombas de gravitate de precision. In theoria, missiles cruciera poterea portar ogivas nuclear, ma lor rolo es essentialmente conventional. In ultra, le constellation de satellites russe GLONASS permitte ora eliger scopos con precision e rende possibile un communication in tote le mundo. Russia anque comenciava disveloppar un capacitate de colpa global, similar al initiativa statounitese Prompt Global Strike, in le forma de un nove missile ballistic intercontinental que, secundo le expertos militar, es principalmente destinate a transportar ogivas conventional.

Le manovras militar menate le anno passate, appellate West 2013, esseva apparentemente le prime exercitios russe de grande scala desde 2000 que non comportava le utilisation simulate de armas nuclear. Isto insinua que Moscova acquireva un plus grande confidentia in su capacitates conventional. A mesura que iste capacitates se meliora, il es probabile que Russia contara minus super su armas nuclear. Ma iste cambiamento modificara considerabilemente le paisage de securitate eurasiatic.

Si Russia deveni capace de projectar un fortia militar in le mesme maniera como le Statos Unite faceva in Kosovo, Irak, e Libya, Moscova devenira probabilemente plus affirmative in su politica estranie. Isto influera, consequentemente, le politica del OTAN. Le alliantia, in grande parte gratia al domination statounitese re poter militar conventional, succedeva durante iste ultime annos diminuer (ma non eliminar) su dependentia super armas nuclear. Ma si Russia comencia plenar le retardo con le Statos Unite re armas conventional, alique paises del OTAN poterea asserer que le dissuasion nuclear debe retrovar un parte de su importantia passate.

Assi, ben que le dependentia de Russia super armas nuclear, incluse lor utilisation “limitate”, non es un bon cosa pro le securitate international, le alternativa probabile non reinfortiara del toto le securitate. Pro evitar un nove curso al armamentos — centrate super le armas conventional, le quales es minus terribile ma plus usabile que le armas nuclear — il es logic comenciar ab ora laborar super varie optiones de controlo de armamento que includerea medios de colpa e de defensa conventional moderne. Infelicemente, le majoritate del Congresso statounitese refusa considerar accordos de controlo de armamento pro le categorias de armas in le quales le Statos Unite gaude actualmente de un avantage. Ma como le historia demonstrava, nulle avantage technologic dura eternemente. On debe sperar que illes qui pote evitar un nove curso al armamento tenera conto del lectiones del historia ante que il essera troppo tarde.

Fonte: https://thebulletin.org/2014/03/why-russia-calls-a-limited-nuclear-strike-de-escalation/