Como le Occidente seminava le semines del guerra in Ukraina

Photos: Аимаина хикари, CC0, via Wikimedia Commons / Amakuha, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons

Putin invadeva Ukraina. Ma un alliantia de mal actores, del establishment del politica estranie statounitese, e del organisationes non-governamental preparava le terreno que rendeva le crise actual inevitabile.

(Per Pedro L. Gonzalez)

Le presidente Vladimir Putin joca al roulette russe con le mundo. Le invasion que ille lanceava le 24 de februario nos approximava al guerra nuclear como nunquam antea depois le crise del missiles in Cuba.

Totevia, altere actores in le Statos Unite e in Europa participa in iste culpabilitate. Illes succedeva usque ora evitar esser remarcate e blasmate.

Ganiar contra Russia non esserea un victoria sin affrontar lo que iste gruppos e individuos faceva. Nulle guerra comencia in un vacuo, e iste guerra prendeva longe tempore pro arrivar. Putin invadeva Ukraina, ma iste interventionistas liberal paviva le cammino que rendeva le crise actual inevitabile.

Primemente, il es importante comprender proque Russia considera le demanda de adhesion de Ukraina al OTAN como un menacia a su existentia, mesmo si le alliantia integra multe statos del Pacto de Varsovia e ancian republica sovietic, ab le cadita del muro de Berlin. Secundo le politologo John Mearsheimer, Russia “glutiva” le admissiones al OTAN de Polonia, le Republica Chec, Romania, e le statos baltic inter 1999 e 2004.

Ma un limite esseva fixate a Georgia e Ukraina.

“Le dirigentes russe diceva a lor homologos occidental a multe occasiones que illes considerava le expansion del OTAN in Georgia e Ukraina como inacceptabile, de mesmo que tote effortio pro tornar iste paises contra Russia”, scribeva Mearsheimer in le publication Foreign Affairs. “Imagina le indignation in Washington si China construeva un alliantia militar impressionante e essayava includer Canada e Mexico”. Isto es essentialmente le doctrina Monroe pro Russia (1).

Putin lo affirmava de novo clarmente, quatro annos post le integration de Romania e del paises baltic in le OTAN.

“Nulle dirigente russe poterea restar otiose facie a tal mesuras pro integrar Ukraina al OTAN. Isto constituerea un acto hostil verso Russia”, preveniva Putin, in un incontro con le sub-secretario statounitese del affaires politic, William Burns, qui hodie es le director del CIA, justo ante le conferentia del OTAN a Bucarest in 2008. Totevia, le administration de George W. Bush appoiava le integration de Georgia e Ukraina in le alliantia a iste conferentia, durante que Francia e Germania se opponeva ferocemente, per timor de piccar le urso russe.

Un compromisso esseva trovate. Le alliantia non adressava un invitation formal a iste duo paises, ma illo affirmava, de maniera provocante e in grande parte sub le insistentia del administration Bush, “que iste paises devenira membros del OTAN”.

Putin qualificava le declaration del conferentia como “menacia directe” pro le securitate russe. Le vice-ministro del affaires estranie, Alexander Grushko, declarava que “le adhesion de Georgia e Ukraina al alliantia esserea un enorme error strategic que haberea consequentias multo grave pro le securitate pan-europee”. Mesmo Robert Gates, qui esseva secretario del defensa in le administrationes de George W. Bush e de Barack Obama, confessava que “essayar facer entrar Georia e Ukraina in le OTAN esseva vermente excessive… isto esseva un provocation particularmente monumental”.

Le conferentia de Bucarest finiva le 4 de april 2008. Quatro menses plus tarde, Putin demonstrava su seriositate al Occidente.

Le prime de augusto 2008, le guerra russe-georgian comenciava. In breve, scribeva Galen Carpenter, analysta del defensa e del politica estranie al Cato Institute, “Moscova exploitava un stupide provocation del governamento pro-occidental de Georgia pro lancear un offensiva militar que adduceva truppas russe usque le confinios del capital.” Al fin, “Russia distaccava de maniera permanente duo regiones georgian de tendentia secessionista e los placiava sub su controlo effective”.

Russia succedeva controlar le ambitiones del presidente Mikheil Saakashvili, qui habeva promittite obtener le adhesion de Georgia al OTAN e al Union Europee. Ma ni le OTAN, ni le UE, ni le Statos Unite voleva relaxar lor effortio verso le Est.

Post le molestias fomentate in Ukraina per le Occidente in 2014, Putin lanceava le guerra russe-ukranian, que conduceva al annexion de Crimea. Con le intervention in Georgia, iste evenimento es utilisate hodie como prova concrete del sonios de domination mundial de Russia. “Le comportamento de Putin prova que il esseva prudente de extender le OTAN verso le est”, dice multes. Totevia, como explicava Mearsheimer durante un conferentia al universitate de Chicago, “nihil prova que nos pensava que Putin esseva aggressive ante le crise”. Il ha “nulle prova que nos parlava de extender le OTAN proque nos debeva continer le russos”.

“Nam, ancora un vice, le expansion del OTAN esseva dirigite per homines e feminas del 21e seculo — illes crede que le politica del equilibrio de fortias es morte”.

In contrasto, addeva Mearsheimer, “Putin es un homine del 19e seculo” qui vide le mundo per le prisma del politica del equilibrio de fortias. “In le caso de Europa, nos pensava como homines e feminas del 21e seculo e nos pensava que nos poteva simplemente vader usque su porta, e que isto haberea nulle importantia”. Su prova que le establishment del politica estranie non considerava Russia como aggressive o decidite a crear un Grande Russia usque recentemente es que “Obama e quasi tote Washington esseva surprendite le pantalon abassate quando iste crise explodeva post le 22 de februario [2014], proque illes non lo videva venir”.

Ma illes haberea debite vider lo venir, viste que illes reverteva le governamento democraticamente eligite de Ukraina ille anno. Isto esseva le obra de un alliantia inter actores interne, le Statos Unite, e organisationes non-governamental como le Fundation Clinton.

(1) Le doctrina Monroe esseva un position del politica estranie statounitese que opponeva le colonialismo europee in le hemispherio occidental, secundo le qual ulle intervention in le affaires politic del Americas per poteres estranie esseva un action potentialmente hostil al Statos Unite. Iste doctrina esseva central al politica estranie del Statos Unite durante un grande parte del 19e e 20e seculos (Wikipedia).

Fonte: https://contra.substack.com/p/how-the-west-sowed-the-seeds-of-war