(Per Pierre Chazal)
In 2018, le grande humanista e reformator chinese Xi Jinping presentava le “medalia de amicitate” a dece homines de affaires e politicos estranie pro haber adjuvate China aperir se al mundo, o plus exactemente le mundo aperir se a China. Inter le medaliates: le Germano Klaus Schwab, director del Forum Economic Mundial. « Un honor rar », como scribeva le columnista Frédéric Koller pro le jornal suisse Le Temps, « un honor que obliga ».
Effectivemente, on non ha multo audite, in 2020, le Weltverbesserer Klaus Schwab titillar le regime chinese re iste virus estranie, post toto, escappate de nulle loco. Saltar al occasion, « reinitialisar le multilateralismo » pro avantiar plus rapidemente, plus in alto, verso le portas del paradiso globaliste, ecce le sol lection que ille ha apprendite. A creder que in su candor infinite, ille non remarcava le simulation futuristic imaginate in 2010 per le Rockefeller Foundation & Global Business Network, sobriemente intitulate: « Scenarios pro le futuro del technologia e disveloppamento international ». Totevia, toto es ibi: le pandemia, le confinamentos, le collapso del economia mundial, le mesuras collective, le reactivitate salutar de China e su influentia super le decisiones prendite in catena per le governamentos democratic, nihil ha essite oblidate in le scenario « Lockstep, un mundo de controlo governamental plus stricte e de direction plus autoritari, con un innovation limitate e un resentimento crescente del citatanos ». Ecce qualque citationes:
« In 2012, le pandemia que le mundo habeva anticipate desde plure annos finalmente colpava. Contrarimente al H1N1 de 2009, iste nove stirpe de influenza esseva extrememente virulente e mortal. Mesmo le paises le plus preparate a un pandemia esseva rapidemente submergite quando le virus fulgeva circa le mundo. »
« Mesmo in le paises disveloppate, continer lo esseva un defia. Le politica initial del Statos Unite se monstrava mortifere a causa de su clementia, accelerante le diffusion del virus. Tamen alicun paises obteneva resultatos melior, particularmente China. Le imposition per le governamento chinese de un quarantena obligatori pro omne citatanos e le subite clausura quasi hermetic de omne su frontieras salvava milliones de vitas e frenava le diffusion del virus multo plus tosto que in altere paises, lo que rendeva possibile un reprisa economic plus rapide post le pandemia. »
« Le governamento chinese non esseva le sol governamento que prendeva mesuras a proteger su citatanos del risco e del exposition. Durante le pandemia, chefs national circa le mundo affirmava lor autoritate e imponeva regulas e restrictiones multo sever, per exemplo le porto del masca e le controlo del temperatura corporal al entratas de spatios commun como stationes ferroviari e supermercatos. Mesmo quando le pandemia se extenuava, iste controlo plus autoritari e le surveliantia del citatanos remaneva, e mesmo se intensificava. A fin de proteger se del problemas de plus in plus global – incluse pandemias, terrorismo international, crises ecologic, e paupertate crescente — chefs circa le mundo prendeva un plus firme prisa del potentia ».
Tote isto, con un pauco de reculamento, nos insenia al minus duo cosas. Primemente, que nostre globalistas, preste a omne guerras mesmo ante lor eruption, comprehendeva que pro regnar il est necesse esser maestro tanto del tempore como del spatio. Esser presente in le cinque continentes non suffice si iste presentia non es accompaniate per un vendita annual de calendarios permittente les donar al populationes le rhythmos del mundo e actualisar le comportamentos secundo le evolution de un agenda alique coherente. Le messianismo sanitari, a causa del menacias continuemente renovate (le OMS jam adverti un futur pandemia), seque le passos, desde un vintena de annos, de su grande soror nascite in 1992 al Summitate del Terra de Rio, isto es le eschatologia climatic.
Le menacia del calefaction, que on crede va inglutir le Terra sub le aquas circa 2060, ha devenite, secundo Benoît Rittaud, magistro de conferentias al universitate Paris 13, « le puncto principal de fixation collective » del qual nemo escappa. In su libro Illes se imagina salvar le mundo (2016), ille labora a questionar iste dogma, appoiate per elementos factual, e clarificar le filos de projectiones e prophetias, del quales alcunes avicina le divination. « Il es semper possibile, » ille rememora, « prolongar un curva [de crescentia de temperaturas] pro annunciar catastrophes, sed le processo es tanto plus abusive que nos ha pauchissimo de objectivitate re iste question. » A istes qui jam ha in su capite le modellisationes apocalyptic del Imperial College e del Instituto Pasteur super le pandemia actual, que faceva fiasco, le comparation forsan non parera tanto incongrue. Versate in le arte de promitter le pejo, alicun gruppos, alicun institutiones poteva — a vices sin lo realisar — trovar se al cruciamento inter le scientia (que pote conjecturar solmente a partir de lo que illo sape) e le religion (que debe, pro seder su autoritate, se facer le custode del fin del tempore). Isto es un maniera esser in le mundo, obtener financiamentos e radiar ultra le circulo limitate del mundo universitari.
On non jam financia le GIEC (gruppo de expertos intergovernamental super le evolution del climato, fundate in 1988) a que illo questiona frigidemente le hypotheses, sed a confortar su these initial (le calefaction anthropic del planeta) per appoiar le nove dogma mundaliste que vole que le humanitate, si illo non se emenda, curre inexorabilemente a su perdita. Como se amusa Benoît Rittaud: « Le deo del christianos essente morte al minus desde Nietzsche, il es necesse trovar un reimplaciante. In un senso, eliger le climato es como resuscitar le Zeus grec, cuje fulmine celebre es un symbolo perfecte: un ‘arma climatic’ que puni le homines pro lor mal actiones. (…) Iste religion postmoderne se effortia a structurar se como un monotheismo, in le senso que su clericos require que le climato sia nostre prime preoccupation, le altere pavores virtuose essente de facto solmente le consequentias de isto. Le disregulamento climatic es grande, e le GIEC es su propheta. »
Le papa Francisco, qui fustiga hodie « le negationismo suicidal » del vaccino-scepticos e appella le tote planeta se facer non baptisar sed vaccinar, habeva jam testificate, re le climato, su fidelitate al Weltanschaaung del spin doctors del capitalismo verde. In su prece del 6 de decembre 2015 pro le successo del COP 21, ille sermonisava un ver ecumenismo del plaga, claudente su oculos: « Pro le ben del domo commun, tote le effortio a Paris debe esser orientate a attenuar le impactos del cambiamentos climatic e, in le mesme tempore, a luctar contra le paupertate et facer florer le dignitate human. Que nos preca a fin que le Spirito Sancte illumina istes qui es appellate a prender decisiones tanto importante, e dona les le corage semper prender in consideration le criterio de election del melior ben pro tote le familia human. »
Evidentemente iste crito venite del fundo del corde non displacera le nove califato ecolo-sanitari, sed il est sin dubita alibi, super le scarpa technologic del monte Sinai, que se porta le affection real del prestres del tempores moderne.
Fonte: https://www.agoravox.fr/tribune-libre/article/les-portes-du-paradis-visages-du-230171
Le blog de Daniel Onesra 